Kurban bayramından yeni çıktığımız için hemen hepimize tanıdık gelen bir vakıadan bahsedelim; bir cana kıymaktan, birinin ölümüne sebep olmaktan yani. Çoğumuz artık kurban bile kesemiyor. Yürekleri elvermediği için, bu ibadeti vekalet gibi bir alternatifle uygulayan ve kendileri yerine getiremeyenleri elbette normal karşılıyoruz.

Bir zamanlar herkesin belinde kılıçla gezdiği, savaşların öyle düğmelere basılarak değil, topuzlarla kafatası parçalanarak yapıldığı günler vardı. Düşman öldürmek sıradan bir işti ve hatta önemli bir marifet ve maharetti.

Çevremizde yaşanan onca savaşa ve katliama rağmen, bizim bir nevi korunaklı beldelerimizde güven içinde yaşamaya devam edebiliyor olmamız belki de bizi bu gerçeklikten uzak tutuyor. Askerliklerini dağlarda terörle mücadele ile geçirenler haricinde çok az insan ölüm ve kan görür. Trafik kazaları istisnai bir durum ve konumuzun dışında.

Şimdilerde kurban kesmeye cinayet diyenlerin de olduğu bir dünyada yaşıyoruz. Daha düne kadar kulak kesmek ve kolye yapıp boynuna takmak yaygın bir batılı adetiyken, artık batı hayranları ibadet için hayvan kesilmesini cinayet olarak görüyorlar. Tabi görmedikleri insan katliamlarını yüzlerine vurmaya gerek yok. Nasılsa yine de görmeyecekler.

Peki bunca naif ve hassas bünyenin bulunduğu toplumumuzda kadınları, çocukları ve erkekleri kim öldürüyor? Nereden geliyor bu katiller? İthal ürün mü bunlar? Topraktan mı yetişiyorlar? Bir film setinden mi kaçtılar? Uzaydan mı indiler? Tamamının cevabı aynı olan saçma bir sürü daha soru sorabilirim.

Bu katilleri biz yetiştirdik!

Toplumumuzu ayakta tutan ahlak kurallarını tahrip ederek, neslimizi koruyan aile kurumunu dağıtarak, imanımızı koruyan haya ve edep duygularını yırtarak, hürmet ve muhabbetin içine çağdaş birtakım formüllerle yapılmış zehirler katarak, biz elbirliği ile bu katilleri yetiştirdik.

Her devirde vardı kötülük ama biz kötülüğü saygıdeğer bir konumu oturttuk, ardından da saltanatına kızıyoruz. Bütün marifeti şaklabanlık etmek ve belden aşağı şakalar yapmak olan adamları, adam yerine koyup alkışladık; bütün marifeti edepsizlik etmek olan kadınları saygın şahsiyetler olarak pazarladık; gün geldi onların normalleri bütün topluma sirayet edince feryadı bastık ama iş işten çoktan geçmişti.

Çocuklarımızı televizyonlar ve internet eğitiyor. Doğrularını ve ahlaklarını tayin edenler, yapımcı ve senaristler oldu.

Kadın dövmeyi bu ülke televizyonlardan öğrendi!

Cinayet işlemeyi, hırsızlık yapmayı, içki içmeyi medya öğretti bu halka. Sonra zıvanadan çıkanların haberlerini yaptı. İlk sayfalarda da değil, üçüncü sayfa haberleri dedi bunlara.

Şimdi sözleşme tartışmaları devam ediyor. Kalsın ya da kaldırılsın diyenlerin tamamı cinayetlerden rahatsız aslında ama çözüm yolunda anlaşamıyorlar. Hatta çözüm yolu teklifi bile yok ortada.

Oysa sözleşmeler ya da anlaşmalar, yazılı kanunlar yahut sözlü gelenekler, ne tek başına sebep ne de tek başına sonucu etkileyecek bir değişim olabilir. İstanbul sözleşmesi yokken de cinayetler vardı, varken de işleniyor. Kaldırıldıktan sonra da devam edecektir.

Bir sözleşme ile cinayetlerin duracağına inanan aşırı saflıkla, o sözleşme kaldırılınca aile ve nesil kurtulur zanneden aşırı saflık terazide ayrı kefede dursalar da aynı ağırlıktalar.

İnsanoğlunun dünyayı ve kendini getirdiği nokta, neredeyse 100 yıldır devam eden bir merhametsizlik ve sapkınlık sarmalı oldu. Özellikle medya ve devamında internet ile normalleştirilen rezaletlerin faturasını ödüyoruz. Geri dönüş kolay olmayacaktır.

Geri dönüş, gericilik gibi geliyor kulağa tabi; ancak ahlaka, edebe ve medeniyete dönüşten bahsediyorum. Geçmiş, güllük gülistanlık değildi elbette. Geçmişin gülünü ve gülistanını alalım madem, bugünün çok bilen, çok duyan ve çok gören ileri zekası ve ileri teknolojisi ile birleştirip bir şeyler sunalım.

Bu katilleri bizim yetiştirdiğimizi kabul ederek başlayabiliriz. İslamcısı, solcusu, seküleri ve dindarı ile hepimizin emeği var bu toplumda. Bu katiller, gökten zembille inmediler sonuçta, sizin ve bizim bahçelerimizde yetiştiler. Gübre diye zehir dökenlere de biz izin verdik.

Ortada topyekun bir halkın ahlak ve medeniyet anlayışını değiştirme süreci var. Biz bu sürecin kurbanlarının cinayet işlemelerini konuşuyoruz. Daha neler işleyecekler Allah bilir…